مقدمه

وال مش: زلزله به عنوان یکی از بلایای طبیعی همیشگی، خطری جدی برای سازه ها و ساکنان آنها محسوب می شود. دیوارهای غیر

سازه ای، به عنوان بخش

های آسیب پذیر در برابر زلزله، نیازمند تمهیداتی برای افزایش مقاومت و پایداری خود هستند. وال مش، به عنوان یک

سیستم نوین مهار لرزه ای، راه حلی

کارآمد و مقرون به صرفه برای این منظور ارائه می دهد.

تاریخچه وال مش

استفاده از وال مش به عنوان روشی نوین برای مهار لرزه ای دیوارها، سابقه ای حدود 20 ساله دارد. این سیستم در ابتدا در اروپا و سپس در سایر نقاط

جهان مورد استفاده قرار گرفت و به دلیل مزایای متعددی که داشت، به سرعت جایگزین روش های سنتی مانند وال پست های فلزی شد.

اجزای تشکیل دهنده وال مش

مش فایبرگلاس: این بخش به عنوان هسته اصلی وال مش، وظیفه ایجاد مقاومت کششی در سیستم را بر عهده دارد. مش فایبرگلاس از الیاف شیشه

بافته شده با روکش قلیایی تشکیل شده است که مقاومت و طول عمر بالایی دارد.

ملات پلیمری: این ملات به عنوان چسبندگی بین مش فایبرگلاس و دیوار عمل می کند و وظیفه انتقال بارهای کششی از مش به دیوار را بر عهده دارد.

ملات پلیمری از مواد پلیمری و سیمان تشکیل شده است و از مقاومت و چسبندگی بالایی برخوردار است.

پلاستر: این لایه به عنوان پوشش نهایی روی وال مش اجرا می شود و علاوه بر محافظت از سیستم در برابر عوامل محیطی، به زیبایی و یکپارچگی نما نیز کمک می کند.

مزایای وال مش

مقاومت لرزه ای بالا: وال مش با افزایش مقاومت کششی دیوار، در برابر زلزله و سایر بارهای جانبی از آن محافظت می کند.

وزن کم: وال مش به دلیل استفاده از مواد سبک مانند فایبرگلاس، وزن بسیار کمی دارد و بار اضافی بر سازه تحمیل نمی کند.

انعطاف پذیری: وال مش به دلیل استفاده از مش فایبرگلاس، انعطاف پذیری بالایی دارد و می تواند با سطوح مختلف دیوارها سازگار شود.

مقاومت در برابر خوردگی: وال مش به دلیل استفاده از مواد مقاوم در برابر خوردگی مانند فایبرگلاس و ملات پلیمری، در برابر عوامل محیطی مانند رطوبت و

اشعه UV مقاوم است.
سرعت اجرای بالا: اجرای وال مش به دلیل سادگی و عدم نیاز به تجهیزات خاص، با سرعت بالایی انجام می شود.

کاهش هزینه ها: وال مش به دلیل استفاده از مواد اولیه ارزان تر و اجرای سریع، در مقایسه با روش های سنتی مانند وال پست های فلزی، هزینه

کمتری دارد.

معایب وال مش

نیاز به تخصص: اجرای وال مش به دلیل ظرافت های خاص، نیاز به تخصص و مهارت دارد.

محدودیت در ارتفاع: استفاده از وال مش برای دیوارهای با ارتفاع بیش از 3 متر توصیه نمی شود.

محدودیت در نوع دیوار: وال مش برای دیوارهای با مصالح بنایی مانند آجر و بلوک مناسب است و برای دیوارهای با مصالح سبک مانند گچ و خاک مناسب نیست.

کاربردهای وال مش

مهار لرزه ای دیوارهای غیر سازه ای: این کاربرد اصلی وال مش است و برای افزایش مقاومت دیوارها در برابر زلزله و سایر بارهای جانبی مورد استفاده قرار می گیرد.

تقویت دیوارهای ضعیف: وال مش می تواند برای تقویت دیوارهای ضعیف و آسیب دیده مورد استفاده قرار گیرد.

ایجاد نماهای نازک: وال مش می تواند به عنوان جایگزینی برای دیوارهای ضخیم سنتی در نماهای ساختمان مورد استفاده قرار گیرد.

نکات اجرایی وال مش

آماده سازی سطح دیوار: قبل از اجرای وال مش، سطح دیوار باید از هرگونه آلودگی و ناهمواری پاک شود.

نصب مش فایبرگلاس: مش فایبرگلاس باید با دقت و به طور یکنواخت روی سطح دیوار نصب شود.

اجرای ملات پلیمری: ملات پلیمری باید به طور کامل روی مش فایبرگلاس اجرا شود و تمام منافذ آن را پر کند.

اجرای پلاستر: پلاستر باید به عنوان لایه نهایی روی وال مش اجرا شود و به طور کامل صاف و یکدست شود.

مقایسه وال مش با وال پست های سنتی

وال مش، سامانه‌ای نوین برای مهار لرزه‌ای دیوارهای غیرسازه‌ای است که از شبکه الیاف فایبرگلاس، پلاستر و نبشی‌های منقطع تشکیل شده است

کیفیت و عملکرد مناسب این سامانه، وابستگی مستقیمی به کیفیت مصالح اولیه آن دارد.

اهمیت کنترل کیفیت مصالح وال مش

کنترل کیفیت مصالح وال مش، نقشی حیاتی در تضمین عملکرد و عمر مفید این سامانه ایفا می‌کند. عدم توجه به این موضوع، می‌تواند پیامدهای ناگوار و

پرهزینه‌ای به دنبال داشته باشد، از جمله:

کاهش مقاومت لرزه‌ای دیوارها:

در زلزله، دیوارهای غیرسازه‌ای بدون مهار مناسب، می‌توانند به سازه اصلی آسیب برسانند. استفاده از مصالح وال مش با کیفیت نامناسب، کارایی این سامانه را در مهار دیوارها به شدت کاهش می‌دهد.

ایجاد ترک و خرابی در دیوارها:

مصالح بی‌کیفیت، مستعد ترک خوردن و جدا شدن از دیوار هستند. این امر، علاوه بر نازیبایی، می‌تواند به ساکنان نیز آسیب برساند.

افزایش هزینه‌ها: خرابی‌های ناشی از استفاده از مصالح نامناسب، هزینه‌های تعمیر و بازسازی را به طور قابل توجهی افزایش می‌دهد.

مراحل کنترل کیفیت مصالح وال مش

کنترل کیفیت مصالح وال مش، فرآیندی چند مرحله‌ای است که باید با دقت و ظرافت انجام شود. این مراحل عبارتند از:

1. بررسی گواهینامه‌ها و مدارک فنی:

قبل از خرید مصالح، از معتبر بودن شرکت تولید کننده و انطباق محصولات با استانداردهای ملی و بین‌المللی اطمینان حاصل کنید.

گواهینامه‌ها و مدارک فنی مربوط به هر یک از مصالح، از جمله مش فایبرگلاس، پلاستر و نبشی‌ها را به دقت بررسی کنید.

2. انجام آزمایش‌های کیفی:

برای اطمینان از کیفیت مصالح، آزمایش‌های مختلفی مانند تست مقاومت کششی، تست مقاومت در برابر قلیا، تست چسبندگی و … را در آزمایشگاه‌های معتبر انجام دهید.

نتایج آزمایش‌ها را با استانداردهای مربوطه مقایسه کنید و در صورت عدم انطباق، از خرید مصالح خودداری کنید.

3. بازرسی چشمی:

قبل از استفاده از مصالح، آنها را به دقت از نظر ظاهری بررسی کنید.

وجود هرگونه نقص، پارگی، خوردگی و یا ناهنجاری در مصالح، نشان‌دهنده کیفیت نامناسب آنها است.

نکات کلیدی در کنترل کیفیت مصالح وال مش

مش فایبرگلاس:

باید از الیاف با کیفیت بالا و بافته شده با دقت ساخته شده باشد.

مقاومت کششی و مقاومت در برابر قلیای آن باید مطابق با استانداردهای ملی و بین‌المللی باشد

پلاستر:

باید از مواد اولیه مرغوب و با ترکیب مناسب ساخته شده باشد.

به ‌راحتی به مش فایبرگلاس و دیوار بچسبد و پس از خشک شدن، ترک نخورد.

نبشی‌ها:

باید از جنس فولاد با کیفیت و عاری از هرگونه زنگ زدگی و خوردگی باشند.

ضخامت و ابعاد آنها باید مطابق با نقشه‌های اجرایی باشد.

علاوه بر موارد فوق، توجه به نکات زیر نیز در کنترل کیفیت مصالح وال مش حائز اهمیت است:

استفاده از مصالح با برندهای معتبر و شناخته شده:

برندهای معتبر، معمولاً از مواد اولیه با کیفیت بالا و فرآیندهای تولید دقیق استفاده می‌کنند.

خرید مصالح از مراکز معتبر:

از خرید مصالح از مراکز غیرمعتبر و بدون سابقه خودداری کنید.

انبارش صحیح مصالح:

مصالح وال مش باید در شرایط مناسب و دور از رطوبت و نور مستقیم خورشید نگهداری شوند.

نتیجه‌گیری

کنترل کیفیت مصالح وال مش، گامی اساسی در تضمین عملکرد و عمر مفید این سامانه است. با انجام دقیق مراحل و توجه به نکات کلیدی ذکر شده

در این مقاله، می‌توانید از کیفیت مصالح مورد استفاده خود اطمینان حاصل کنید و از بروز مشکلات و هزینه‌های اضافی در آینده جلوگیری کنید.